راز مثلهای ما

اوضاع قمر در عقربه

اشك تمساح ریخنن

اسب عاریه كم خوراك و تندروست

آفتابه خرجِ لحیمه

آخر پیری و معركه گیری

سرنا را از سر گشادش می زند

آخر شاه منشی كاه كشی است

آفتاب كه به زردی زند كاهل بر جَلدی می زند

آهنگر تابستان و سقای زمستان

از درویشان برگ سبزی

با گَرد آسیا ریشش را سفید كرده است

از هر طرف كه باد بیاد بادش می ده

آردم رو بیختم و الكم رو آویختم

از كله سحر تا بوق سگ

آش سرخه حصاره

ابلهی دیدم كه عقلش گم شده

آسیاب گرد داره، دل تو هم درد داره

آتش كه به بیشه افتاد تر و خشك نپرسد

از پرستو اجاره خانه می گیره

آسمان به زمین می آد

دسترسی سریع