یک قصه یک مثل

از كوزه همان تراود كه در اوست

از ماست كه بر ماست

از نمی خوام نمی خوام و نمی خورم نمی خورم بترس

از كیسه خلیفه می‌بخشه

از قاطر پرسیدن بابات كی بود؟ گفت: مادرم اسب بود.

اسمشو نَبَر، خودشو بیار

استخوان لای زخم گذاشتن

اونقدر عقب عقب رفت كه از اون وَر بوم افتاد

اومد ابروشو درست كنه، زد چشمشم كور كرد

اون مرغی كه تخم طلا می‌كرد، مُرد

كسی باید از دزد بترسه كه پول داشته باشه

آش نخورده و دهن سوخته

اونچه تو از رو می‌خونی، من از بَرَم

مثل آش شُله قلمكار می‌مونه

آدم گرسنه، سنگ رو هم می‌خوره

آتیش بیار معركه شده

آستین نو، بخور پلو

آن سبو بشكست و آن پیمانه ریخت

دسترسی سریع