«کاوشگرهای وویجر» برای مأموریتی پنجساله جهت مطالعهی «مشتری» و «زحل» ساخته شدند. اما جالب آنکه هر دو فضاپیما با وجود فرار از «حباب پلاسمای داغ» معروف به «هلیوپاز» که مرز منظومهی شمسی را مشخص میکند، همچنان فعال هستند.
«کاوشگرهای وویجر» تاکنون مهندسان ناسا را بارها شگفتزده کردهاند. آنها پیشبینی میکردند ابزارهای وویجر2 زودتر و از 2020 میلادی به بعد خاموش شوند.
«لیندا اسپیلکر» که قبل از پرتاب کاوشگرها، کار روی آنها را آغاز کرده بود، در این باره میگوید: «اگر همهچیز طبق برنامهریزی پیش برود، احتمالاً مأموریت آنها در دههی 2030 میلادی نیز ادامه یابد. اما این امر به میزان انرژی آنها بستگی دارد.»
36 سال طول کشید تا «وویجر 1» از *«هلیوپاز» خارج شود و دادههایی که از آن زمان تاکنون ارسال میکند، نشاندهندهی برخی ویژگیهای کیفیتی خارقالعاده دربارهی نقش میدانهای مغناطیسی در جهان است.
«وویجر 2» نیز در سال 2018 میلادی و حدود 41 سال پس از پرتاب وارد فضای بین ستاره شد.
*«هلیوپاز» مرز میان محیط میانسیارهای و فضای میانستارهای است. هلیوپاز بهعنوان مرز بیرونی منظومهی خورشیدی در نظر گرفته شده و برآورد میشود که میان 110 تا 170 واحد نجومی از خورشید دورتر است.
«کاوشگرهای وویجر» تاکنون مهندسان ناسا را بارها شگفتزده کردهاند. آنها پیشبینی میکردند ابزارهای وویجر2 زودتر و از 2020 میلادی به بعد خاموش شوند.
«لیندا اسپیلکر» که قبل از پرتاب کاوشگرها، کار روی آنها را آغاز کرده بود، در این باره میگوید: «اگر همهچیز طبق برنامهریزی پیش برود، احتمالاً مأموریت آنها در دههی 2030 میلادی نیز ادامه یابد. اما این امر به میزان انرژی آنها بستگی دارد.»
36 سال طول کشید تا «وویجر 1» از *«هلیوپاز» خارج شود و دادههایی که از آن زمان تاکنون ارسال میکند، نشاندهندهی برخی ویژگیهای کیفیتی خارقالعاده دربارهی نقش میدانهای مغناطیسی در جهان است.
«وویجر 2» نیز در سال 2018 میلادی و حدود 41 سال پس از پرتاب وارد فضای بین ستاره شد.
*«هلیوپاز» مرز میان محیط میانسیارهای و فضای میانستارهای است. هلیوپاز بهعنوان مرز بیرونی منظومهی خورشیدی در نظر گرفته شده و برآورد میشود که میان 110 تا 170 واحد نجومی از خورشید دورتر است.
صداها
-
عنوانزمان
-
11:24
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه