«راه آهن»، روشی برای حملونقل عمومی، اختراع «جرج استیونسن» است که نخستینبار در سال 1825 بین دو شهر استاکتون - دارلینگتون در انگلستان راهاندازی شد. چند سال طول کشید تا راهآهن به ایران برسد.
از زمان وزارت «امیرکبیر»، بهسبب رسیدن آوازهی راهآهن به ایران، دولت در تلاش بود که این فناوری را به دست آورد، اما با سه مشکل اساسی روبهرو بود:
مشکل اول مخالفت دولت روسیه بود؛ زیرا نمیخواست بهوسیلهی راهآهن انگلیسیها به مرزهای روسیه برسند.
مشکل دوم مخالفت دولت انگلستان بود؛ زیرا اعتقاد داشت اگر راهآهن در ایران ساخته شود، روسها میتوانند نیروهای خود را به خلیج فارس و سپس به مرز هندوستان برسانند.
مهمترین و آخرین مشکل هم بیپولی بود. ساخت راهآهن بودجهی بسیاری میخواست و دولت ایران اینقدر پول در اختیار نداشت.
تا اینکه اولین خط راهآهن ایران با نام «خوشتاریا» در سال 1848 از رشت به «بندر پیربازار» و «بندر انزلی» کشیده شد.
از زمان وزارت «امیرکبیر»، بهسبب رسیدن آوازهی راهآهن به ایران، دولت در تلاش بود که این فناوری را به دست آورد، اما با سه مشکل اساسی روبهرو بود:
مشکل اول مخالفت دولت روسیه بود؛ زیرا نمیخواست بهوسیلهی راهآهن انگلیسیها به مرزهای روسیه برسند.
مشکل دوم مخالفت دولت انگلستان بود؛ زیرا اعتقاد داشت اگر راهآهن در ایران ساخته شود، روسها میتوانند نیروهای خود را به خلیج فارس و سپس به مرز هندوستان برسانند.
مهمترین و آخرین مشکل هم بیپولی بود. ساخت راهآهن بودجهی بسیاری میخواست و دولت ایران اینقدر پول در اختیار نداشت.
تا اینکه اولین خط راهآهن ایران با نام «خوشتاریا» در سال 1848 از رشت به «بندر پیربازار» و «بندر انزلی» کشیده شد.
صداها
-
عنوانزمان
-
9:32
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه