هنگامی که شروع به فرو رفتن در اعماق دریاها و اقیانوسها میکنید، فشار آب افزایش مییابد و مشکلاتی را برای موجوداتی که به زندگی در بیرون از آب عادت کردهاند، ایجاد میکند.
حتی در فشار لهکنندهی اعماق اقیانوس که هزار برابر فشار هوا در سطح دریاست، گونههای متنوعی از حیات وجود دارد که بیهیچ مشکلی به زندگی خود ادامه میدهند. مهمترین مشکل این است که فشار فزایندهی آب، بار سنگینی را بر روی ریهها و دیگر فضاهای پر از هوای بدن اِعمال میکند. برای مقابله با این تأثیرات، پستانداران غواصی مانند «فیلهای دریایی» و «نهنگهای عنبر» که تا عمق بیش از 1000 متری پایین میروند، به قفسهی سینه و ششهای خود اجازه میدهند تا درهم فشرده شده و هوا را به خارج برانند. برای اینکه این موجودات بتوانند مدت بیشتری را بدون نفس کشیدن در زیر آب باقی بمانند، هموگلوبینهای خونشان اکسیژن بیشتری را حمل میکند. افزون بر آن، این جانوران از مولکول مشابهی به نام «میوگلوبین» در ماهیچههایشان بهره میبرند.
حتی در فشار لهکنندهی اعماق اقیانوس که هزار برابر فشار هوا در سطح دریاست، گونههای متنوعی از حیات وجود دارد که بیهیچ مشکلی به زندگی خود ادامه میدهند. مهمترین مشکل این است که فشار فزایندهی آب، بار سنگینی را بر روی ریهها و دیگر فضاهای پر از هوای بدن اِعمال میکند. برای مقابله با این تأثیرات، پستانداران غواصی مانند «فیلهای دریایی» و «نهنگهای عنبر» که تا عمق بیش از 1000 متری پایین میروند، به قفسهی سینه و ششهای خود اجازه میدهند تا درهم فشرده شده و هوا را به خارج برانند. برای اینکه این موجودات بتوانند مدت بیشتری را بدون نفس کشیدن در زیر آب باقی بمانند، هموگلوبینهای خونشان اکسیژن بیشتری را حمل میکند. افزون بر آن، این جانوران از مولکول مشابهی به نام «میوگلوبین» در ماهیچههایشان بهره میبرند.
صداها
-
عنوانزمان
-
14:23
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه