یک قصه یک مثل

نادر هم رفت و برنگشت

هر كه نقش خویش می بیند در آب

موقع رقص منم می شه

شاید آفتاب بخواد نصف شب طلوع كنه!

نه كور می كنه نه شفا می ده

شكم رو پهنش كنی دشته، جمعش كنی مُشته

بیگانه اگر وفا كند، خویشِ من است

به رگ غیرتش برخورده

با بزرگان نشست و برخاست داره

عطایش رو به لقایش بخشید

امر به خودش هم مُشتَبَه شده

از اوناست كه نون رو پشت در می ماله

كسی از توپ های خالی شما نمی ترسه

كف دستم مو نداره

بزنم به تخته

كاه بده، كالا بده، یه قاز و نیم بالا بده

نابرده رنج، گنج میسر نمی شود

خدا بد نده!

توبه گرگ مرگه

اومد راه رفتن كبك رو یاد بگیره راه رفتن خودش هم یادش رفت

1
...
6
7
8
...
17
»

دسترسی سریع