یک قصه یک مثل

دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید

دل به دل راه داره

حرف مَرد یكیه

آدم گرسنه سنگ رو هم می خوره

موش و قالب پنیر

بار الاغ رو كه هم بردارن، پالانش رو هم به مقصد نمی رسونه

ما با دُم كَنده از این دِه رفتیم اما شما هم دِه آبادكُن نیستین

دشمن دانا بِه از نادان دوست

شتر رو می خواستن نعل كنن، قورباغه هم پاشو بالا آورد

چهار دیواری، اختیاری

از آتشی كه افروختم، خودم سوختم

خانه از پایبند ویران است، خواجه در بندِ نقش ایوان است

مرغ ما یه پا داره

زور من وقت غربیل كردن معلوم می شه

همین بخشیدن ها مرا به این روز انداخته

دزد باش و مرد باش

سواره خبر از حال پیاده نداره

جوجه رو آخر پاییز می شمرن

پند دادن به نادان

آواز خَر در چمن

1
...
10
11
12
...
17
»

دسترسی سریع